Ieder mens is een uitdrukking van het verlangen van het Leven naar zichzelf. Naar binnen gaan om je essentie onder alle 'puin' vandaan te halen en te leven, in een wereld, in een maatschappij die historisch en psychologisch diep getraumatiseerd is door 'scheiding', door afsplitsing van je eigen wezen, van elkaar, van de natuur, van de scheppingskracht – hierin zie ik het doel en de zin van het leven. Leef het universele in je specifieke leven. Je bent de hele oceaan in een druppel. En om je heen zie je in iedere druppel de oceaan.
Het menselijke bewustzijn maakt net als het lichaam een ontwikkeling mee. Elke fase daarvan heeft eigen kwaliteiten en 'opdrachten'.
De inbedding voor mijn werk vind ik ten eerste in het bewustzijnsmodel van Wilfried Nelles (zie boekentips) met de 7 levens- en bewustzijnsfases.
In een notendop komt het erop neer dat je je als mens in de eerste helft van je leven oriënteert aan je omgeving, te verstaan je gezin van herkomst en ook de cultuur en de tijd(sgeest) waarin je opgroeit.
Het unieke eigene kan daardoor in de verdrukking komen, in deze fase speelt het eerder een ondergeschikte rol. Vanaf je volwassenheid vraagt het juist met klem om aandacht.
Een tweede inbedding voor mijn werk is de visie van de moderne mysticus Thomas Hübl, die de inzichten uit de oude wijsheidsschriften combineert met de inzichten uit de moderne wetenschap over trauma, zij het individueel, intergenerationeel of collectief trauma. Ook hierover vind je literatuur op de de lijst van inspirerende boeken.
De derde inbedding van mijn werk is de kennis over de invloed van de pre- en perinatale fase op het fysieke, mentale en psychische welzijn van de betreffende volwassene. De ervaringen van vóór de geboorte zetten de koers uit van hoe ik in het volwassen leven de wereld ervaar en de verbondenheid met anderen en met mezelf. Ook hiervoor zie de lijst met inspirerende boeken.
